Selamat Pagi!
Blijf op de hoogte en volg Fuuk
25 Augustus 2015 | Indonesië, Bandung
Inmiddels ongeveer een week geleden, 17 augustus, ben ik vertrokken naar Bandung, Indonesië, om daar een half jaar te studeren aan Institut Teknologi Bandung (itb). Ik spreek al bijna vloeiend Bahasa, heb mijn eigen vervoer en weet helemaal zelf de weg te vinden naar de supermarkt en terug; ik voel me al best wel thuis.
De reis zelf verliep vrij soepel; zes films kijken en je bent in Hongkong (ik was in slaap gevallen op een bankje en werd wakker om 09.12 terwijl mijn vlucht vertrok om 09.20 dus dat was qua timing wel minder ontspannen, maar m’n vlucht prima gehaald) en dan nog een paar uurtjes tot Jakarta. Vervolgens in de bus naar Bandung heerlijk geslapen, het lastigste bleek uiteindelijk het vinden van mijn huis omdat er vijftien straten zijn met dezelfde naam. Wat ook niet helpt is dat taxi’s geen gps hebben en Engels als wereldtaal nog niet helemaal is aangeslagen onder de lokale bevolking maar ik heb op deze manier al wel een groot gedeelte van de stad gezien. Het is echt mega chaotisch en druk en lawaaiig en er hangt een interessante geur, maar de straat waarin ik woon is doodlopend en heel rustig, dus dat is wel fijn. (Niet dat ’s nachts slapen al fantastisch gaat want rond een uur of 3 gaat de Moskee liedjes zingen en anderhalf uur later wordt de haan beneden wakker maar ik heb in elk geval geen last van het verkeer)
Mijn kamer is in ‘Rooftop Residence’, een soort huis/hostel waar je een kamer kunt huren (vooral populair onder internationale studenten) waarbij je de keuze hebt uit een luxe of simpele kamer. Ik heb gekozen voor de simpele (bespaart me €30 per maand, en daar kan ik toch weer bijna de huur van mijn scooter van betalen (iedereen hier heeft een eigen scooter, en het maakt niet uit hoe vaak je al op een scooter hebt gezeten voor je er een mag huren. Ik kwam aan bij die winkel en zo’n vrouw overhandigde me de sleutels, maar weet ik veel hoe die dingen werken, dus ik vroeg hoe hij aan moest. Dat vond ze een vrij normale vraag, waarna ze uitlegde hoe het knipperlicht aan en uit moest, hoe je moet remmen en gas geven etc, en toen ik een poging deed tot rijden schoot ik een halve meter de straat op waardoor ze even kwam helpen om hem weer aan de kant te zetten omdat er een auto aan kwam. Anyway: het was vrij obvious dat ik nog nooit een scooter had aangeraakt maar zo’n drie seconden later zwaaide ze me vrolijk na terwijl ik de weg op ging. Het fijne is wel dat er geen verkeersregels zijn: er zijn geen snelheidslimieten (alle scooters zijn opgevoerd, die van mij haalt de 100 km/h zonder problemen), rijbanen zijn imaginair en of je de mensen achter je hindert doet er absoluut niet toe, als je maar zelf oplet wat er voor je gebeurt. Het is sowieso veel handiger om een scooter te hebben, want het stoplichtensysteem zou ik ook nog niet als volledig geoptimaliseerd willen bestempelen. Bij een normale kruising zijn er vier rijbanen die samenkomen, en elke kant krijgt 60 seconden groen licht en moet daarna 3 minuten wachten tot dat weer gebeurt. Als je achteraan sluit tijdens de spits kan je rustig zo’n tien minuten wachten voor je verder kan. Maar goed, tot zover over het verkeer).
Er zitten hier nu zo’n 25 studenten, waarvan veel Duits of Nederlands. Ook een paar uit Tsjechië en Thailand, maar wat betreft nationaliteiten is het niet extreem gevarieerd. Er hangt wel een relaxte sfeer, Bandung is niet bepaald een toersitentrekpleister dus er zijn weinig mensen die er niet-Aziatisch uitzien, maar daardoor voelen alle internationals zich verbonden met elkaar.
Dinsdagavond kwam ik aan, en de twee daaropvolgende dagen waren introductiedagen voor de internationale studenten. Leuk om gelijk wat mensen te leren kennen die ook een milde cultuurshock aan het verwerken waren (er werd de eerste ochtend gevraagd waarom we voor Bandung hadden gekozen en je zag iedereen kijken van ja goeie vraag) en om een rondleiding over de campus te krijgen (’t is heel groot, en het is een soort park waarin overal random faculteiten en gebouwen zijn neergezet).
We wilden eigenlijk vorig weekend naar het strand gaan (is een eindje met de bus, dus het heeft niet zoveel zin om maar twee dagen te gaan) maar vanwege alle drukte rondom het regelen van de roosters hebben we besloten het uit te stellen en in plaats daarvan naar Kawah Putih te gaan. Dat is een meer op zo’n 3 à 3,5 uur rijden vanaf ons huis. Niet een meer waar je in kan zwemmen, want er zit sulfide in, maar het is wel heel mooi. De natuur aan de kant van het meer waar de wind op staat is nagenoeg dood, terwijl aan de overkant alles super groen en levendig is.
En gister heb ik eindelijk mijn eerste echte dag op itb gehad. College begon om 07.00, dus lekker uitgeslapen op mijn scootertje door de stad gecrost om daar op tijd te zijn. Wonderbaarlijk genoeg in een keer het juiste lokaal gevonden (vrij grote campus, geen helder systeem waar gebouwen zich bevinden (heldere systemen zijn sowieso niet echt een ding in Indonesië)) en bij binnenkomst de docent verrast met mijn aanwezigheid. De colleges worden in Bahasa gegeven, behalve als er dus toevallig iemand tussen zit die de taal niet spreekt en omdat ik geen zwart haar heb en zo’n 20 cm boven de rest uitsteek, shinet dat er vanaf (de Japanners moeten aangeven dat ze uit het buitenland komen omdat het de docent niet opvalt dat ze er zitten:p).
Verder was het wel grappig om in de les te zitten. De eerste docent vroeg steeds aan me hoe alles in Nederland geregeld was; hoe hoog de windmolens zijn en met welke frequentie ze ronddraaien en meer van die kennis waar ik helaas niet over beschik, dus ik heb maar wat random getallen in de groep gegooid. En hij sloot z’n college af met de boodschap dat ik wat Indonesische vrienden moest zoeken en daar wenste hij me succes bij, waardoor na afloop de helft van de klas zich kwam introduceren.
Momenteel zit ik in de bieb, het enige gebouw met airco en omdat ik per ongeluk vier uur te vroeg voor college ben, mijn favo plaats om nu te zijn. Nou, ik ga mijn opdrachten maar eens maken. Moet ook gebeuren als je weekend neemt van woensdag t/m zondag.
xxxxxxxxxxx
-
25 Augustus 2015 - 11:51
Jolanda:
Hardop zitten lachen. Fijn stuk. Dag lieverd, jo -
27 Augustus 2015 - 14:31
Monica Boone:
Dag Fuuk,
Dat heb je weer mooi beeldend geschreven. Omdat wij net terug zijn uit Azië is dit een feest van herkenning.
Zo te lezen heb je je draai al een beetje gevonden. Ik ben benieuwd naar het volgende verslag. Veel succes!
Dag! Monica -
04 September 2015 - 08:56
Merlijn:
hahahaha fuuk je bent hilarisch! -
12 September 2015 - 09:46
Desiree:
Hoi Fuuk,
Leuk verhaal en wel supervet dat je zo snel je draai daar hebt gevonden. Knap hoor!
We volgen je op de voet.
Kijk uit naar je volgende verhaal.
Desiree
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley